Onze medewerker Gerben Wynia heeft een boek samengesteld met de beste jazz-stukken van Henk Romijn-Meier, getiteld A Love Supreme, uitgegeven bij AfDH Uitgevers. Het boek heeft ISBN 9789072603142 en is voor €24,50 in uw bezit te geraken.
Geerten Meijsing oordeelde:
Prachtboek, feestelijk boek, om in te bladeren en om in te lezen
'Dank voor het prachtboek met de jazzstukken van Henk Romijn Meijer, A Love Supreme. Wat is dat een supergeslaagde productie, meneer! Ik smul ervan en herken veel. Hij schrijft goed over een onderwerp waarover zelden goed & inzichtelijk geschreven is. Weet je dat ik bijna al die platenhoezen ook in de kast heb staan? Vooral de stukken over de verbeten gespannenheid van het tweede akoestische quintet van Miles Davis vind ik erg goed; en zijn liefde voor de onovertrefbare Tony Williams deel ik geheel. Fijn ook om te lezen dat George Coleman werd vervangen door Wayne Shorter (die later ‘vieze’ muziek is gaan maken met Weather Report), omdat Coleman nooit een fout maakte. Wat een musici! En dat hij ook sympathie kan opbrengen voor iemand als Ornette Coleman, die geheel buiten het boekje speelde. En dat hij goed kan beschrijven wat Coltrane doet. Jammer dat hij geen enkele aandacht voor de Tristano-school heeft, met Lee Konitz en Warne Marsh. Vooral die laatste komt nu uit de geschiedenis tevoorschijn als verreweg de beste tenorist van die hele eeuw. Het is een feestelijk boek, zowel om door te bladeren als om in te lezen – ervaringen die zelden samengaan.’
(Geerten Meijsing)
Geerten Meijsing oordeelde:
Prachtboek, feestelijk boek, om in te bladeren en om in te lezen
'Dank voor het prachtboek met de jazzstukken van Henk Romijn Meijer, A Love Supreme. Wat is dat een supergeslaagde productie, meneer! Ik smul ervan en herken veel. Hij schrijft goed over een onderwerp waarover zelden goed & inzichtelijk geschreven is. Weet je dat ik bijna al die platenhoezen ook in de kast heb staan? Vooral de stukken over de verbeten gespannenheid van het tweede akoestische quintet van Miles Davis vind ik erg goed; en zijn liefde voor de onovertrefbare Tony Williams deel ik geheel. Fijn ook om te lezen dat George Coleman werd vervangen door Wayne Shorter (die later ‘vieze’ muziek is gaan maken met Weather Report), omdat Coleman nooit een fout maakte. Wat een musici! En dat hij ook sympathie kan opbrengen voor iemand als Ornette Coleman, die geheel buiten het boekje speelde. En dat hij goed kan beschrijven wat Coltrane doet. Jammer dat hij geen enkele aandacht voor de Tristano-school heeft, met Lee Konitz en Warne Marsh. Vooral die laatste komt nu uit de geschiedenis tevoorschijn als verreweg de beste tenorist van die hele eeuw. Het is een feestelijk boek, zowel om door te bladeren als om in te lezen – ervaringen die zelden samengaan.’
(Geerten Meijsing)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten