Van: Marianne Struik
Verzonden: dinsdag 22 juni 2010 10:10
Aan: Geerten Meijsing
Onderwerp: Kees
Beste Geerten,
Allereerst wil ik je graag condoleren met Kees en het einde van een zo lange vriendschap. Ik probeerde je te bellen, dat lukte niet, en nu beantwoord ik je mail aan schoonzoon Martin.
De laatste dag van zijn leven was Kees eerst half comateus en daarna helemaal niet meer bij kennis. Hij is rustig weggeleden, en in die zin is hij in vrede gestorven. Met zijn geestelijke gezondheid ging het de laatste tijd goed, zijn lichamelijke gezondheid ging in snel tempo achteruit. Hij zorgde heel slecht voor zichzelf en door al dat roken had hij ernstige COPD en longemfyseem. Een infectie met bloedvergiftiging is de doodsoorzaak.
Wij denken ook dat dit een verlossing voor hem moet zijn. Hij had nog maar 30% zuurstof bij activiteit, en zou in de toekomst alleen maar verder achteruit kunnen gaan. Bijv. zelfstandig wonen zou er op de duur niet meer inzitten, en Kees hield van alleen zijn en op zijn eigen manier te leven, hoe moeilijk dat leven ook voor te stellen is.
Het spijt me dat zowel je lichamelijke gezondheid als je financiën het niet toelaten om naar de begrafenis te komen. De familie vindt dat je erbij hoort, als vriend van Kees. Je vraagt je af, wat je kunt doen. Wel er is iets dat ons allemaal deugd zou doen. Zou jij - in plaats van te spreken op zijn begrafenis - iets kunnen schrijven als afscheidsspeech? Dan kan een van ons dat voorlezen op de begrafenis. Dat zou heel fijn zijn.
Er zijn 2 maren bij, het is natuurlijk kort dag en ik zou de tekst uiterlijk woensdagmorgen om 9 uur in mijn bezit moeten hebben. De tweede maar is, het voorlezen mag niet langer dan bijv. 3 minuten in beslag nemen. Niet dat jij, denk ik, niet veel meer over hem zou kunnen vertellen, maar je krijgt tegenwoordig zó weinig tijd bij begrafenissen, dat we geen gelegenheid meer hebben dan deze 3 minuten.
Mocht het lukken, dan alvast heel hartelijk bedankt namens alle zussen en broer.
Ik stuur vandaag de rouwkaart naar je toe,
hartelijke groeten,
Marianne Struik-Snel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten