donderdag 5 juli 2012

REISEBILDER

DEEL 2: EEN FRISSE DUIK NA BESLOMMERINGEN OP HET UFFICIO POSTALE CENTRALE

Deze tweede foto in de serie 'Reisebilder' is genomen op zaterdagmiddag 4 februari jl aan het strand bij de Riserva naturale orientata Oasi Faunistica di Vendicari, het beschermde natuurgebied tussen Noto en Marzamemi waarvan ik eerder op dit blog melding heb gemaakt. Geerten Meijsing staat in gezelschap van het bestuur van stichting Vrienden van de Vorm, dat hem in het weekend van 3-5 februari 2012 op Sicilië een bezoek bracht. V.l.n.r.: Thomas van Grafhorst (voorzitter), Taco de Kort (secretaris), Geerten Meijsing en Steven Cras (penningmeester).

De duik in de Ionische zee - geschatte temperatuur op deze februari dag: 8-10 graden celsius - was in alle opzichten heerlijk verfrissend na de beslommeringen die morgen op het Ufficio Postale Centrale van Syracuse. Wij - het bestuur en Meijsing, alsmede de ons vergezellende filmmaker Renger van den Heuvel - waren daar heengegaan om de boekjes met de Zendbrief aan de Vrienden van de Vorm aan de gouden en gewone vrienden van de stichting te verzenden. Zoals ik in mijn vorige bijdrage heb gemeld, had de schrijver die boekjes de dag ervoor in Noto en Syracuse genummerd en gesigneerd. Teneinde er geen misverstand over te laten bestaan dat de boekjes vanuit Syracuse werden verzonden, wilden we een stempel van het postkantoor in de boekjes laten zetten. Dat was bij een vorige gelegenheid - het verzenden van de boekjes met het zeer fraaie Waar ben ik? Ik ga naar huis! - ook gelukt, dus wij verwachtten dienaangaande geen probleem.

Niets bleek echter minder waar: vanwege nieuwe richtlijnen en protocollen uit Rome mochten postkantoren hun stempels uitsluitend nog gebruiken voor officiële doeleinden, met name om zegels af te waarderen. Gebruik van een stempel als "herinneringsteken" was echter volstrekt uit den boze, zo werd ons door de capoufficio van het Syracusische hoofdpostkantoor te verstaan gegeven. Na veel heen en weer gepraat, waarbij Meijsing's onderhandelingsvaardigheden en zijn beheersing van het Italiaans goud waard bleken te zijn, vonden we uiteindelijk een oplossing. Deze bestond erin dat we in de boekjes een extra zegel zouden plakken, welke dan door middel van een stempel zou worden afgewaardeerd. Aangezien echter postbeambten, die de betrokken enveloppen bij een mogelijke routinecontrole zouden openen, in verwarring zouden kunnen worden gebracht door het zien van een zegel en een stempel binnen in het boekje, diende Meijsing als auteur van het boekje bij elke stempel met de hand een vaststaande, door het hoofd van het postkantoor aangegeven formule te schrijven om de nodige "uitleg" te verschaffen: Si richiede l'apposizione del timbro postale per la data certa del 4 febbraio 2012. Documento unico formato da pp. 36. Geerten Maria Meijsing.

Zo geschiedde. Daar de additionele zegels behoorlijk op onze begroting drukten en het schrijven van telkens dezelfde formule Meijsing geen onverdeeld plezier opleverde, hebben we besloten om een en ander uitsluitend toe te passen in de boekjes voor de gouden vrienden. In de boekjes voor de gewone vrienden hebben we waar mogelijk een ticket met een nummer uit de volgnummerautomaat van het Syracusische postkantoor gestopt.

Door al deze handelingen duurde het oponthoud op het postkantoor uiteindelijk veel langer dan gepland, maar het resultaat mocht er zijn: boekjes die overduidelijk vanuit Syracuse zijn verzonden - en waarvan enkele exemplaren direct de status van collectors item hebben verworven.

Steven Cras

Geen opmerkingen:

Een reactie posten