tag:blogger.com,1999:blog-3962008787570145181.post2564941308918609424..comments2022-09-25T09:41:06.059+02:00Comments on Armas y Letras: 'Blij en tegelijk zwaarmoedig’: Geerten Meijsing als TrinitariërRobertohttp://www.blogger.com/profile/04456906903583543841noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-3962008787570145181.post-86227789987542624722016-01-08T18:20:36.744+01:002016-01-08T18:20:36.744+01:00Ik vrees dat ik een kleine correctie moet aanbreng...Ik vrees dat ik een kleine correctie moet aanbrengen op hetgeen hierboven door jou beweerd wordt, Geerten. Want volgens iemand als Clint Eastwood, die, lijkt mij, toch enig recht van spreken heeft (hij maakte o.m. 'Straight, no chaser' over de legendarische jazz pianist Thelonious Monk), heeft Amerika de voorbije eeuw welgeteld twee nieuwe kunstvormen gecreëerd: jazz én de western. Benieuwd naar het vervolg.Taco de Kortnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3962008787570145181.post-68240999323402478932015-12-28T23:20:53.700+01:002015-12-28T23:20:53.700+01:00Een fijn stuk. Ik ben blij met de optekening van e...Een fijn stuk. Ik ben blij met de optekening van een gedeelte van de tumultueuze schoolgeschiedenis in die jaren van verandering. Morgen neem ik graag de tijd om op enkele punten te reageren. Ik dank Marten Buschman van harte. Dank ook voor de foto's en de scans van de artikelen in Tolle Lege. Ik blijf bij mijn bewering dat de jazz-muziek, zodra die zich min of meer heeft losgekoppeld van amusementsmuziek, de enige NIEUWE kunstvorm is die Amerika heeft voortgebracht, via de blues, de soul en de ... En dat elke zwarte jazz-muzikant sociaal geëngageerd is. Een engagement en verzet dat op heden, curieus genoeg, weer uiterst actueel zou moeten zijn, maar nauwelijks blijkt uit de nu bijna volledig vercommercialiseerde na-maak jazz. Volgens mijn persoonlijke, korte jazzgeschiedenis, ontwikkelt de jazz zich als kunstvorm vanaf 1940 en vindt die ontwikkeling een hoogte- en tegelijk eindpunt in het tweede akoestische kwintet van Miles Davis, pace Cecil Taylor, George Russell, Steve Lacy, Ornette Coleman en Mingus, muzikanten die hun muziek verder hebben ontwikkeld, als eenlingen, niet als beweging. Wordt vervolgd.Geerten Meijsinghttp://www.meijsing.conoreply@blogger.com